Murowany dwuwieżowy kościół z czerwonej cegły został zbudowany w latach 1908-1912 według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego w stylu neogotyckim.
Wnętrze z polichromią w ciepłych barwach i pełnymi wdzięku sylwetkami aniołów na sklepieniu robi wrażenie. Na uwagę zasługują dwie rzeźby o ludowym charakterze w głównym ołtarzu, obie późnogotyckie (I połowa XVI w.). Jedna przedstawia pyzatą niby wiejska kobieta Matkę Boską podtrzymującą spracowana dłonią Dzieciątko, druga jej matkę, świętą Annę; podobne typy ludzkie można i dziś tu spotkać na niedzielnych nieszporach. Są też w kościele dwie rzeźby barokowe z początku XVII w.: na lewej ścianie prezbiterium św. Sebastian, w prawej bocznej nawie św. Roch. Z Długosiodła pochodzi słynna rzeźba Chrystusa Frasobliwego, ozdoba płockiego Muzeum Diecezjalnego.
Do roku 1854 na terenie przykościelnym grzebano zmarłych. Obok kościoła znajduje drewniana kostnica z przełomu XIX i XX wieku z wmontowanymi gotyckimi drzwiami. Drewniane skrzydło drzwiowe z żelaznymi ozdobnymi okuciami i łańcuchowym uchwytem pochodzi z pierwotnego, drewnianego kościoła w Długosiodle. Wcześniej kostnica znajdowała się na przykościelnym cmentarzu.
Wędrując po parafii Długosiodło na swojej drodze napotykamy liczne krzyże i kapliczki przydrożne. Te niewielkie budowle kultowe, wznoszono na drogach i bezdrożach w celach wotywnych, dziękczynnych oraz obrzędowych. Upamiętniają ważne wydarzenia z historii narodowej i lokalnej. Są więc świadectwem pobożności mieszkańców i wydarzeń historycznych. Kapliczki są dziełem miejscowych budowniczych i artystów ludowych.
Lokalny dorobek rzemieślniczy prezentuje drewniany dworek w Grądach Szlacheckich z dachem naczółkowym krytym słomą.
Zabytkiem kultury technicznej jest zbudowany ok.1924 r. młyn wodny. Ten dwukondygnacyjny budynek usytuowany jest w Kabacie nad rzeką Ostrówek.
